Αγκάθι στη καρδιά!!!!

Και είπα να περπατήσω, να συνεχίσω τον δρόμο μου!!!!!
Τον δρόμο που για τόσα χρονιά είχα αφήσει στην μέση!!!
Ένα δρόμο που ήμουνα συνεχώς στο ίδιο σημείο!!!!
Περνούσαν άνθρωποι από δίπλα μου αλλά μου ήταν εντελώς αδιάφοροι!!!!
Σταμάτησα εκεί!!!
Σ' εκείνο το σημείο που ήταν αυτός!!!
Δεν μπορούσα να φύγω, δεν ήθελα να φύγω!!!
Πονούσα!!!!
Το σημείο αυτό ήταν γεμάτο από αγκάθια!!!
Τα πόδια μου ματωμένα!!!!
Από λόγια, αλλά και πράξεις που με πλήγωναν,
που με πληγώνουν !!!!

Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτή ήταν η ζωή μου!!!!!
Μια ζωή γεμάτη πληγές και πόνο!!!
Μια ζωή που όλα ήταν αυτός!!!!
Μετά από τόσα χρονιά πήρα το θάρρος,
την πρωτοβουλία να συνεχίσω τον δρόμο μου
όσο και αν με πονούσαν τα πόδια μου!!!!
Γνώρισα και άλλους ανθρώπους,
δεν περνούσαν πλέον απλά από δίπλα μου,
σαν απαρατήρητη παρουσία!!!
Άρχισα να κρύβω βαθιά στην καρδιά μου
το σημείο όπου είχα μείνει τόσο καιρό!!!
Το έκρυψα δεν το ξεχνούσα!!!!
Με βοήθησαν οι άνθρωποι που ήταν δίπλα μου,
να ξεχαστώ αλλά όχι να ξεχάσω!!!!
Με βοήθησαν να κάνω νέα αρχή αλλά όχι νέα ζωή!!!
Δεν ήμουν ο εαυτός μου, δεν ήμουν εγώ!!!!
Μπορεί να αφέθηκα στην καινούργια ζωή αλλά τα πόδια μου,
μου θύμιζαν ότι εκεί πίσω άφησα το εαυτό μου, την σκέψη μου,
την ζωή μου και ότι περισσότερο αγαπώ!!!
Άφησα αυτόν!!!
Αυτόν που με πλήγωνε αλλά και με έκανε να χαμογελάω!!!!
Χαμογελούσα με όσα γλύκα λόγια έλεγε και ας ήξερα πως ήταν ψέμα!!!
Χαμογελούσα ακόμα και όταν το δάκρυ έτρεχε από τα ματιά μου,
όταν τα αγκάθια του με πονούσαν,
όταν το αίμα έτρεχε από τις πληγές!!!
Χαμογελούσα και ας πονούσα!!!
Χαμογελούσα γιατί απλά ήμουν κοντά του
και ας γι' αυτόν ήμουν μια ασήμαντη παρουσία,
ήμουν απλά αόρατη!!!
Δεν αντέχω άλλο!!!
Τώρα δεν με πονάνε μόνο οι πληγές απ' τα αγκάθια!!!
Τώρα με πονάει και η καρδιά μου!!!!
Είναι τόσο άδεια!!!!
Δεν αντέχω να προσποιούμαι!!!
Δεν αντέχω να προσπαθώ για νέα αρχή!!!!
Όσο και αν το θέλω η αγάπη που του έχω είναι πάνω από εμένα!!!
Τρέχω....
Τρέχω αφήνω πίσω μου όσους με βοήθησαν όσους μ' αγάπησαν!!!
Δεν πρόλαβα να τους εξηγήσω,
δεν πρόλαβα να τους ευχαριστήσω!!!
Ξέρω όμως πως μια μέρα θα με καταλάβουν
θα με συγχωρήσουν που τους άφησα!!!
Γιατί απλά αν δεν τους άφηνα θα τους πλήγωνα!!!
Πήρα τον δρόμο του γυρισμού!!!!
Έφτασα πάλι εκεί κοντά του στα αγκάθια του!!!
Τα πόδια μου αντέχουν!!!
Η ψυχή μου όμως????
Πως να επουλωθούν τόσες πληγές???
Σε χρειάζομαι δεν θα σ' αφήσω!!!
Όσο και αν πονάω θα μείνω για πάντα εδώ!!!
Εδώ είναι η ψυχή μου, η ζωή μου!!!
Και ότι πιο πολύ αγαπώ!!!!!!!!!!