Σε όσους έχασα......

Σ' όσους έχασα νωρίς
και σ' όσους δεν κατάφερα να ζήσω.
Αυτές τις μέρες μου έρχονται
πολλά πρόσωπα στο μυαλό...
Πρόσωπα που έχασα νωρίς...
"Νωρίς" με την κάθε έννοια που μπορούμε να δώσουμε...
Πρόσωπα που τώρα με βλέπουνε από ψηλά
και που δεν πρόλαβα να ζήσω μαζί τους αρκετά...
Να περάσω μαζί τους στιγμές που να έχω να θυμάμαι
ακόμα και τώρα που απουσιάζουνε και λυπάμαι ...
Οι κάποια άλλα άτομα που έφυγαν νωρίς από κοντά μου
αλλά όχι για τους ουρανούς,
ίσως για άλλη χώρα,
για άλλη πόλη,
για άλλο έρωτα?
Όλοι τους πρόσωπα που αυτές τις μέρες τα χρειάζομαι
και τα θυμάμαι όλο και πιο έντονα...
Δεν ξέρω αλλά η θύμηση τους με σκοτώνει,
με πληγώνει,
με μαχαιρώνει...
Όλοι έρχονται κοντά μας για κάποιο λόγο
αλλά δυστυχώς η παρουσία τους στην ζωή μας έχει μια ημερομηνία λήξης
και το μόνο που μένει τελικά είναι μια απλή ανάμνηση,
ένα πόνος και κάποιες φορές ένα "γιατί".
Μερικούς όμως ο χρόνος που τους δίνεται
για να ζήσουν στο πλάι μας είναι πολύ λίγος
και έτσι οι αναμνήσεις μας μαζί τους ελάχιστες.
Σκέφτομαι και τα άτομα που μένουν μακριά μου,
όσο και αν τους προσμένει η καρδιά μου...
Ανθρώπους που είμαι έξω απ' την ζωή τους,
γιατί δεν θελήσανε να ακούσουν την ψυχή τους .
Πρόσωπα που νιώθω πως κι αυτά τα έχω χάσει,
αφού πριν έρθουνε καλά καλά,
για άλλα μέρη άνοιξαν φτερά.
Αν και σας έχασα πριν ακόμη σας ζήσω,
πάντα στο πλάι μου θα ήσαστε
δεν θα σας αφήσω πίσω.
Σαν μια γλυκιά ανάμνηση,
σαν ένα ωραίο δώρο θα σας θυμάμαι πάντοτε
και ας έμεινα με πόνο...
Σ' όσους έχασα νωρίς ...
Και σ' όσους δεν κατάφερα να ζήσω...
Ακόμη σας χρειάζομαι ...