Αγκάθι στη καρδιά!!!!

Και είπα να περπατήσω, να συνεχίσω τον δρόμο μου!!!!!
Τον δρόμο που για τόσα χρονιά είχα αφήσει στην μέση!!!
Ένα δρόμο που ήμουνα συνεχώς στο ίδιο σημείο!!!!
Περνούσαν άνθρωποι από δίπλα μου αλλά μου ήταν εντελώς αδιάφοροι!!!!
Σταμάτησα εκεί!!!
Σ' εκείνο το σημείο που ήταν αυτός!!!
Δεν μπορούσα να φύγω, δεν ήθελα να φύγω!!!
Πονούσα!!!!
Το σημείο αυτό ήταν γεμάτο από αγκάθια!!!
Τα πόδια μου ματωμένα!!!!
Από λόγια, αλλά και πράξεις που με πλήγωναν,
που με πληγώνουν !!!!

Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτή ήταν η ζωή μου!!!!!
Μια ζωή γεμάτη πληγές και πόνο!!!
Μια ζωή που όλα ήταν αυτός!!!!
Μετά από τόσα χρονιά πήρα το θάρρος,
την πρωτοβουλία να συνεχίσω τον δρόμο μου
όσο και αν με πονούσαν τα πόδια μου!!!!
Γνώρισα και άλλους ανθρώπους,
δεν περνούσαν πλέον απλά από δίπλα μου,
σαν απαρατήρητη παρουσία!!!
Άρχισα να κρύβω βαθιά στην καρδιά μου
το σημείο όπου είχα μείνει τόσο καιρό!!!
Το έκρυψα δεν το ξεχνούσα!!!!
Με βοήθησαν οι άνθρωποι που ήταν δίπλα μου,
να ξεχαστώ αλλά όχι να ξεχάσω!!!!
Με βοήθησαν να κάνω νέα αρχή αλλά όχι νέα ζωή!!!
Δεν ήμουν ο εαυτός μου, δεν ήμουν εγώ!!!!
Μπορεί να αφέθηκα στην καινούργια ζωή αλλά τα πόδια μου,
μου θύμιζαν ότι εκεί πίσω άφησα το εαυτό μου, την σκέψη μου,
την ζωή μου και ότι περισσότερο αγαπώ!!!
Άφησα αυτόν!!!
Αυτόν που με πλήγωνε αλλά και με έκανε να χαμογελάω!!!!
Χαμογελούσα με όσα γλύκα λόγια έλεγε και ας ήξερα πως ήταν ψέμα!!!
Χαμογελούσα ακόμα και όταν το δάκρυ έτρεχε από τα ματιά μου,
όταν τα αγκάθια του με πονούσαν,
όταν το αίμα έτρεχε από τις πληγές!!!
Χαμογελούσα και ας πονούσα!!!
Χαμογελούσα γιατί απλά ήμουν κοντά του
και ας γι' αυτόν ήμουν μια ασήμαντη παρουσία,
ήμουν απλά αόρατη!!!
Δεν αντέχω άλλο!!!
Τώρα δεν με πονάνε μόνο οι πληγές απ' τα αγκάθια!!!
Τώρα με πονάει και η καρδιά μου!!!!
Είναι τόσο άδεια!!!!
Δεν αντέχω να προσποιούμαι!!!
Δεν αντέχω να προσπαθώ για νέα αρχή!!!!
Όσο και αν το θέλω η αγάπη που του έχω είναι πάνω από εμένα!!!
Τρέχω....
Τρέχω αφήνω πίσω μου όσους με βοήθησαν όσους μ' αγάπησαν!!!
Δεν πρόλαβα να τους εξηγήσω,
δεν πρόλαβα να τους ευχαριστήσω!!!
Ξέρω όμως πως μια μέρα θα με καταλάβουν
θα με συγχωρήσουν που τους άφησα!!!
Γιατί απλά αν δεν τους άφηνα θα τους πλήγωνα!!!
Πήρα τον δρόμο του γυρισμού!!!!
Έφτασα πάλι εκεί κοντά του στα αγκάθια του!!!
Τα πόδια μου αντέχουν!!!
Η ψυχή μου όμως????
Πως να επουλωθούν τόσες πληγές???
Σε χρειάζομαι δεν θα σ' αφήσω!!!
Όσο και αν πονάω θα μείνω για πάντα εδώ!!!
Εδώ είναι η ψυχή μου, η ζωή μου!!!
Και ότι πιο πολύ αγαπώ!!!!!!!!!!

Είμαι σε ταξίδι

Δεν μπορώ να περιμένω.
Είμαι σε ταξίδι, φεύγω.
Μπροστά μου υπάρχει μάχη και αγώνας.
Είμαι σε ταξίδι, φεύγω.
Τι σημασία έχει πόσο μακριά είναι.
Από το Βορρά ώς το Νότο.

Ακόμη κι αν είναι σα να ταξιδεύεις.
Στην κόψη του ξυραφιού.
Είμαι σε ταξίδι, φεύγω.
Ακόμα κι αν είναι οι εχθροί στο δρόμο.
Κι αν η γη ακόμα κι οι πέτρες γίνουνε φίδια.
Αν όλα χτυπήσουν ιοβόλα στη στιγμή.
Είμαι σε ταξίδι, φεύγω.
Ακόμα κι αν πέφτουν οι σφαίρες βροχή.
Αν έρθουν οι εχθροί αμέτρητοι σα φύλλα το φθινόπωρο.
Αν έρθει ο στρατός του κατακτητή.
Εγώ είμαι σε ταξίδι, φεύγω.
Ακόμα κι αν οι δωσίλογοι συνωμοτήσουν.
Με τους προδότες για να με τσακίσουν.
Κι αγκάθια είναι γεμάτος ο δρόμος.
Είμαι σε ταξίδι, φεύγω.
Θα υπερασπίσω αυτόν εδώ το δρόμο.
Μπορώ να καταθέσω για την ελευθερία.
Πλησιάζω αργά αργά.

Είμαι σε ταξίδι, φεύγω.
Στο δρόμο με τις πλαγιές και τις κοιλάδες.
Για την ελευθερία και την ανεξαρτησία.
Δεν θα γυρίσω πίσω.
Είμαι σε ταξίδι, φεύγω.
Είμαι σε ταξίδι, ο δρόμος ανοίγεται μπροστά μου.
Οι εχθροί μου περίσσεψαν.
Ακόμα κι αν ο κόσμος όλος μου επιτεθεί.
Είμαι σε ταξίδι, φεύγω.
Δεν θα σταματήσω ποτέ.
Δεν θα γυρίσω ποτέ.
Έναν μονάχα δρόμο έχω, όχι δύο.
Είμαι σε ταξίδι, φεύγω.
Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Άνοιξη.
Και γω δεν κουράζομαι καθόλου.
Αυτός ο δρόμος είναι ο δρόμος του Κουρδιστάν.
Είμαι σε ταξίδι, φεύγω.

Αντάρ Ζιγιάντ